Mirski (Światopełk-Mirski) Kazimierz (1891–1941), ziemianin, poseł do Sejmu RP, działacz społeczny. Ur. 3 VII w Worońcu koło Białej Podlaskiej, był synem Czesława i Marii z Fragetów. W r. 1910 ukończył gimnazjum gen. P. Chrzanowskiego w Warszawie, a następnie w l. 1910–14 studiował w Stuttgarcie w Wyższej Szkole Rolniczej i w Berlinie rolnictwo na uniwersytecie. W r. 1917 wstąpił do I Korpusu gen. J. Dowbór-Muśnickiego, a po rozwiązaniu Korpusu w r. 1918 powrócił do kraju. Służył następnie w 3 p. ułanów; w wojnie 1920 r. brał udział jako oficer 203 p. ułanów. Od r. 1921 gospodarował w majątku rodzinnym Worońcu. Równocześnie przez wiele lat był prezesem Okręgowego Tow. Organizacji i Kółek Rolniczych, prezesem Oddziału Bialsko-Konstantynowskiego Związku Ziemian, członkiem Rady Gminnej, Powiatowej i Wojewódzkiej oraz radcą Izby Rolniczej w Lublinie. W r. 1935 został wybrany w okręgu nr 37: Biała Podlaska, posłem do Sejmu. Był przewodniczącym sejmowej Komisji Skarbowej, członkiem Komisji Administracyjno-Samorządowej, powołanej w r. 1936 Komisji do spraw projektów ustaw o utworzeniu województwa stołecznego i o administracji samorządowej w woj. stołecznym oraz członkiem Komisji Specjalnych (1938): do spraw oddłużenia rolnictwa, do sprawy cen artykułów rolniczych, do spraw samorządu miejskiego. Przemawiał w Sejmie wielokrotnie, m.in. brał udział w dyskusjach nad preliminarzem budżetowym; dn. 16 III 1937 był sprawozdawcą ustawy w sprawie zakończenia akcji oddłużenia związków samorządowych, a 19 II 1938 sprawozdawcą projektu ustawy o odroczeniu wyboru radnych miejskich w Łodzi i Poznaniu. W Sejmie najbliżej współpracował z jedną z mniejszych grup sanacyjnych „Jutro Pracy”, kierowaną przez Jana Hoppego. Był też czynny jako sekretarz w sejmowym Kole Rolników. W l. 1938–9 pełnił funkcję prezesa Zarządu Głównego Związku Ziemian. W czerwcu 1940 został aresztowany przez gestapo i osadzony w więzieniu, początkowo w Białej Podlaskiej, a następnie w Zamku w Lublinie. Dn. 15 października t. r. został wywieziony do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu, gdzie zmarł w czerwcu 1941. Odznaczony był trzykrotnie Krzyżem Walecznych, a także Krzyżem Kawalerskim Orderu Polonia Restituta i kilkakrotnie Złotym Krzyżem Zasługi.
Ożeniony był z Izabellą z Potulickich. Obaj jego synowie, Krzysztof i Michał, w randze kaprali podchorążych, odznaczeni Krzyżami Walecznych, polegli w wieku 19 i 17 lat w czasie powstania warszawskiego jako żołnierze Kompanii Harcerskiej Batalionu «Gustaw» Armii Krajowej.
Album-skorowidz Senatu i Sejmu RP oraz Sejmu Śląskiego. Kadencja 1935–1940, [Kr. 1936] s. 96, 99, 172 (fot.); Olszewicz, Lista strat kultury pol.; [Zieleniewski L.] Scriptor, Sejm i Senat 1935–1940, W. 1936 s. 165 (fot.); Skład osobowy komisji Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, W. 1936 s. 11, 21, 26, 48; Skład osobowy Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 4 października 1935 r., W. 1935 s. 25; – Ihnatowicz I., Vademecum do badań nad historią XIX i XX w., W. 1971 s. 134; Ludność cywilna w powstaniu warszawskim, W. 1974 I cz. 1 s. 422–3 (dotyczy synów Krzysztofa i Michała); Sylwetki kandydatów na posłów, „Gaz. Pol.” 1935 nr 242 s. 10; – Sprawozdanie stenograficzne z posiedzeń Sejmu RP. Okres IV: 1935–1937; Sprawozdanie z działalności Związku Ziemian za rok 1929, W. 1930 s. 6; – Materiały Red. PSB.
Stanisław Konarski